Hebt u dat wel eens meegemaakt dat de mensen jou geweldig vonden, interessant, de moeite waard en dat je naderhand werd afgemaakt door diezelfde mensen? Dat ze zeiden: hij kan doodvallen, hij met zijn verhalen, hij met zijn God, hij met zijn smoesjes. Hij kan weg, hij hoeft niet meer, hij is verkocht. Die dingen gebeuren. Er was eens een man die ze koning noemden, en toen werd hij verkocht voor dertig zilverlingen. Jezus van Nazareth, een mens als wij, niet in een huis, niet in een auto, niet eens een steen om zijn hoofd op neer te leggen. Een van die miljoenen ontheemden, mensen waar we maar mee doen, meer underdog dan superstar. Het is het beeld van de wereld waar wij nu in leven, een wereld vol vluchtelingen, vereenzaamde mensen, vreemdelingen, mensen die uitgerangeerd zijn, en de talloze mensen die leven in oorlogsgebieden. 

 

Jezus van Nazareth, besproken, beschreven en verfilmd, maar altijd nog meer honger en pijn geleden dan het tuig dat geld aan Hem verdiende. Die dingen gebeuren. Wist u dat? Mensen lopen het huis uit, de straat op, Hem tegemoet. Eindelijk iemand met het hart op de tong, - eindelijk iemand met geen blad voor de mond, - eindelijk iemand om je aan vast te houden, de stad leeft er van op.

 

Maar als een slang verscholen roeren de machten zich: afwachten, loeren, strikken zetten. Eindelijk is Hij binnen handbereik, de onrustzaaier, de volksmenner, de arrogante ketter, gevangene in de stad. Terwijl het feest nog duurt, worden de plannen beraamd, Toegejuicht, verwelkomd, - verdacht gemaakt en opgepakt op een en dezelfde dag. Het kan blijkbaar allemaal! Wij zingen vanmorgen, maar zingen wij niet te vroeg? Wij roepen Hosanna, maar is niet de dood het einde van elk lied? Wij juichen, maar doen wij dat niet te luidruchtig. Kiezen voor Koning Jezus, is kiezen voor hen die geslagen worden, gesmaad en bespuwd, Wie houdt dat uit zonder een spier te vertrekken? Wij vieren de overwinning van Jezus, de Levende, maar moeten wij niet eerst door de leerschool van het lijden heen?

 

Een dwarsbalk met daarop het lichaam van een volwassen mens gespannen. Het lichaam van 'n mislukte, van iemand die moest verdwijnen van het wereldtoneel, omdat Hij te gevaarlijk werd voor de heersende machten. Daarom werd Hij overgeleverd aan de macht van 't kwaad, weerloos en zelveloos, dienaar van mensen. En van deze mens, vastgenageld, uitgespannen over een kruis, belijden wij wekelijks dat Hij Gods Zoon is. Een God aan 'n kruis, om het leven gebracht door mensenhanden - vermoorde onschuld. Hij gaat zijn kruisweg, zoals elke mens - vroeg of laat - zijn kruisweg gaat. Als de zon verduistert, als het verleden wordt stukgescheurd, als de nacht van de eenzaamheid een mens stervensmoe maakt, dan blijft alleen nog maar het koude, onbarmhartige kruis. Dan denk je als mens: nu is mijn levensweg definitief op een dood spoor gekomen, nu houdt alles op! Het is de eenzame klacht van 'n mens die zich weg voelt glijden in een diepe afgrond.

 

Als we de evangelisten mogen geloven, hebben de leerlingen daags voor Jezus' kruisdood nog ruzie gehad over de vraag wie van hen de voornaamste was. Daags voor z'n kruisdood heeft Jezus hen nog van repliek gediend: ‘Wie is de grootste aan tafel? Natuurlijk de gastheer! Nu luister goed: Ik ben onder u als diegene die niet aan het hoofd van de tafel zit, maar als degene die dienaar wil zijn’. Jezus die tegen de machten in kerk en wereld zegt: Ik ben Degene die u bedient! Jezus tot al die sterke mannen en vrouwen: Ik ben Degene die bedient!

 

Palmpasen 2016: overal ter wereld staan mensen stil bij 't feit dat Eén van ons, Jezus Christus, vredesengel, werd ingehaald als vredesvorst. Hoewel Hij welkom was, werd Hij bespied, verraden, opgepakt, en herdenken wij hoe Hij Zijn testament schreef in brood en beker.

 

Toegejuicht, verwelkomd, verdacht gemaakt en opgepakt: het kan allemaal in enkele dagen! En nog steeds is het wrede mensenverhaal niet ten einde. Nog steeds worden profeten van naam de mond gesnoerd, verdonkeremaand, uit de weg geruimd, van achter het altaar weggeschoten. Achter de wereldcoulissen staan nog steeds de machten die toezien, ingrijpen, zoals indertijd gebeurd is met Jezus van Nazareth. Mensen, met list en smeergeld in handen gekregen, diplomatiek ter dood veroordeeld. Ook Jezus moest er aan geloven. Ooit gehoord van een proces contra Jezus van Nazareth? En nog elke dag worden mensen gekruisigd en moeten verdwijnen. Mensen die het smerige spel van deze wereld niet wensen mee te spelen. Mensen die niet zijn om te kopen, die steekpenningen weigeren. Mensen met wie niet te sjoemelen valt.

 

Jezus wordt ingehaald als Koning. Maar dwars door alle tranen heen zullen we de komende week te weten komen over wat voor Koninkrijk Jezus Koning wilde zijn. Geen Koninkrijk volgens de maatstaven van deze wereld. Dat werd Hem juist kwalijk genomen. Hij wilde een Koninkrijk dat gebaseerd zou zijn op onderling respect, barmhartigheid, met wortels van vrede en gerechtigheid. Het betekent voor ons dat wij ons moeten haasten met de komst van dat Koninkrijk. Het houdt ook in dat we onze eigen haan niet koning moeten laten kraaien. Het betekent dat we mee willen werken aan een wereld waarin geen mens meer worden gebroken, geen onschuldig bloed meer wordt vergoten.

 

Wat palmtakken achter een kruis gestoken. Het ezeltje is over vijf dagen - op Goede vrijdag - alleen nog maar een grauwe plek in het donker, mistroostig als een verwelkende bloemenwagen na een verregende bloemencorso. Maar dat takje blijft achter onze kruisen zitten. Om ons er aan te herinneren dat het ooit in de toekomst onze erepalm zal worden, als wij alles doen wat mogelijk is om Gods koninkrijk in deze wereld op te bouwen en zijn Barmhartigheid uit te dragen, in naam van de gekruisigde: Jezus Messias.

 

Ambro Bakker s.m.a.

Deken van Amsterdam