Die ontmoeting met die protestantse dame zal ik niet licht vergeten! Ze deelde haar kamer met een oude katholiek dame van 92 jaar, die duidelijk aan haar laatste uurtjes bezig was. Ze lag doodstil, de ogen gesloten, de handen gevouwen op haar buik. Omdat ze niet aanspreekbaar leek, begon ik op fluistertoon met een gesprek met haar protestantse overbuurvrouw. Die vertelde me dat ze die ochtend de communie had ontvangen. Plotseling klonk van het andere bed: ‘Geldt niet!’. Ik draaide me om en vroeg aan de oude dame: ‘Waarom geldt dat niet?’ De oude vrouw deed één oog open en zei: ‘Geldt niet, want ze is protestant!’ Anderhalf uur later is ze gestorven. En hoewel ik er van overtuigd ben dat ze nu dicht bij God is, denk ik dat die oude dame geen gelijk had. Ik denk dat God barmhartiger is in zijn oordeel dan wij mensen. Hij wil dat iedereen in dit leven voldoende kansen krijgt om door de nauwe deur de hemel binnen te gaan. Ik denk dat God minder duidelijk grenzen trekt dan wij mensen in onze ijver doen!

 

Jezus zegt vanmorgen: 'Spant u tot het uiterste in om door de nauwe deur binnen te komen.’ En dan gaat het niet om mensen die een behoorlijke omvang hebben, maar over mensen die zichzelf opblazen. De deur is smal voor mensen die pochen op eigen prestaties en eigen verdiensten. Ze dreigen immers te stikken in zelfgenoegzaamheid. Voor hen is de deur naar de hemel veel te smal.

 

En die deur kan soms gesloten zijn. Dan komen we voor een gesloten deur te staan. Je kunt met de deuren slaan (ja zuster, nee zuster), deuren definitief achter je dicht trekken, bij iemand aan de deur kloppen, of iemand genadeloos buiten de deur zetten. Ook zijn er mensen die geen voet meer buiten de deur durven zetten. Anderen hebben altijd wel een stok achter de deur. We doen de was de deur uit, en onze kinderen, als ze groot zijn. Vrienden wijzen we soms de deur en dan is het uit met de vriendschap. En misschien staat er een koude winter voor de deur. Maar ook kunnen werkloosheid en armoede voor de deur staan. Tenslotte realiseer ik me dat er in kerk en samenleving nogal wat deuren dichtgesmeten zijn. Maar met die laatste opmerking trap ik waarschijnlijk een open deur in.

 

Als je iemand de sleutel van je deur geeft, dan geef je hem vertrouwen, geef je hem toegang tot de intimiteit van je bestaan. Alsof je zegt: voor jou bestaan er geen deuren: jij kunt binnenkomen wanneer je maar wilt! Om duidelijk te maken wat Jezus wilde zeggen, gebruiken de evangelisten vaak dit soort beeldende woorden. Voor hen is Jezus de deur naar de hemel. Geen gesloten deur, maar een open deur. En daarmee wordt duidelijk wat Jezus bedoelt als Hij zegt: ‘Ik ben de deur’ Ik kan je toegang tot die ruimte geven. Ik wil je doorgang zijn, waar je veilig in en uit kunt. Maar er is wel één voorwaarde: maak je in Gods Naam in je leven niet te dik! Het gaat om een smalle deur die het eindpunt vormt van een smalle weg. Een weg die dwars staat op de wegen die wij vaak willen gaan: wegen van menselijke roem en succes, wegen van macht en aanzien. Mensen die door de hemeldeur willen gaan, zullen ontdekken dat ándere krachten in mensen zichtbaar en merkbaar moeten worden. Het zijn de krachten van vergevingsgezindheid, vrede, liefde, barmhartigheid,

 

Geven wij God in ons leven nog wel de plaats die Hem toekomt? Vroeger werd God beschouwd als rechtvaardig en streng, zetelend op zijn hoge troon. Tegenwoordig praten we over God alsof we bij hem in de klas gezeten hebben! Dan lijkt het alsof het gaat om 'n oude seniele man die na een paar duizend jaar flink aan aderverkalking begint te lijden. God is een goede God, maar geen hardhorende bejaarde die alles en nog wat door de vingers ziet, omdat in je leven alle wegen toch naar Rome leiden.

 

Je kunt écht niet afwachten met het opnieuw inrichten van je leven, omdat je het nu nog te druk hebt met je carrière en dat je het later wel met God wel op een akkoordje kunt gooien. God is geen oubollige God, die met zich laat sollen. Hij is de Heer, de Schepper van hemel en aarde. Hij heeft ons een leef-tijd toevertrouwd, waarin we onze reis naar de hemel waar moeten maken. En als richtsnoer van handelen heeft zijn Zoon ons zijn Evangelie nagelaten.

 

Zijn weg is een smalle weg, vaak leven tegen de verdrukking in. Het betekent dat we consequent kiezen voor de rechtelozen. Gods deur blijft gesloten, als we ons bij de hemelpoort melden als 'n koning te paard. De deur gaat wijd open, als we ons melden als Zijn kind. Gesloten blijft de deur als we ongerechtigheid bedrijven en pochen op eigen verdiensten. De deur staat wijd open voor diegenen die Jezus metterdaad volgen, die zich voortdurend bekeren en boetedoen.

 

God is niet gek, wel barmhartig. Misschien dat u zegt: Ik ben tijdens mijn leven veel van Zijn weg afgeweken. Is er nog een redelijke hoop dat ik straks door die smalle deur naar binnenkom? Dan denk ik aan die moeder die tegen haar kind zei:’God heeft ’n klein boekje, waarin hij alles schrijft wat mensen verkeerd doen!’. ‘Ja’, zei het jongetje", ‘maar Hij heeft ook een gummetje!’ Dat is de Blijde Boodschap die het Evangelie ons aanreikt: wij maken veel fouten op onze weg naar het heil, maar hanteert veelvuldig zijn gummetje. Telkens krijgen wij voldoende kansen om onze harten en handen weer naar God toe te keren. 

 

Ook de protestantse dame, die ik ontmoette, is de nauwe deur gepasseerd zijn. Ik weet me in deze overtuiging gesterkt door de eerste lezing van de profeet Jesaja. In contact met andere volkeren, ontdekte men dat ook in andere godsdiensten goede mensen waren die een zuivere weg bewandelen. De joden zagen hoe vanuit ook niet-joodse volkeren mensen kwamen die naar Jeruzalem trokken om daar God eer te brengen. Nu wij terecht zijn gekomen in een mondiale samenleving, ontmoeten we ook vele anders-gelovigen en moeten we soms met een zekere huiver constateren dat mensen uit andere tradities soms consequenter in hun levenswandel zijn dan wij. Het evangelie van vandaag roep ons op daar stevig werk van te maken door te proberen ook heel consequent de soms smalle, vaak niet al te gemakkelijke, weg van Jezus te volgen.

 

Ambro Bakker s.m.a.

Deken van Amsterdam