pic_paul01.jpg

Zondag 26 februari 2017 - ONTZORGEN

8e zondag door het jaar – A
Lezingen: Jesaia 49:14-15 en Matteüs 6:24-34
 
In het evangelie horen we Jezus zeggen: ‘Niemand kan twee heren dienen’. Je zult keuzes moeten maken. Maar Jezus geeft tegelijkertijd de waarschuwing: raak nooit verstrikt in die keuze. Hij roept ons op tot onbezorgdheid. Durf je aan het leven toe te vertrouwen, en leef zo vrij als een vogel in de lucht. Krasse woorden in een wereld waarin we ons druk maken over zoveel dingen. Wat sloven we ons niet uit om Mars en Venus te bereiken. Waarom investeren we zoveel geld in bemande ruimtevluchten? De kennis die de vluchten hebben bijeengebracht is nog geen duizendste deel van wat die vluchten kosten. 
 
Waarom trekken mensen de bergen in en beklimmen ze de toppen van de Himalaya en de Matterhorn? Waarom doen ze al die moeite? Waarom al die drukte? Honderden mensen hebben op de Mount Everest en de Matterhorn in de loop der jaren hun leven gelaten. Ze hebben de top nooit bereikt. Hoeveel angst, ijzige sneeuwstormen en bitterkoude nachten hebben ze doorstaan? Waar is dat allemaal voor nodig? Waarom zetten mensen hun leven op het spel. En in het bedrijfsleven? Er wordt wat afvergaderd! Wij vergaderen met elkaar tot we vergaderd worden. Er is wat een ruzie en drukte om bijna niets! Bij elke keuze doen we net alsof de hele wereld vergaat. Alles waar we mee bezig zijn vinden we uiterst belangrijk. Waarom tobben wij ons af? Waarom al die drukte?
 
Waarom stel ik deze vragen? Om uiteindelijk toch uit te komen bij ons eigen levensverhaal. We tobben ons af, wij maken ons moe, wij zuchten onder zorgen. Waartoe dient het allemaal? Wat heeft het voor zin om ons uit te sloven en ons af te tobben? Om met Aswoensdag te spreken: ‘Gedenk, mens, dat je van stof bent en tot stof wederkeert?’ Alles loopt uit op de dood. Waarom ons dan zo druk maken over alles en niets. Waarom deze korte tijd op aarde niet beter doorgebracht? Waarom maken we van het leven geen feest?
 
‘De vogels in de lucht en de lelies op het veld blijven van die zorgen gespaard’, zegt Jezus. Hoewel ook een vogel moet uitkijken of anders is hij voor de poes! Angst en zorgen. Wat zullen we eten en wat zullen we drinken? Waarmee zullen we ons kleden? Voor welke waarden zullen we vandaag weer kiezen in het leven? Jezus zegt: maak je zorgen niet altijd maar groter! Geef je zorgen geen kans om steeds maar te groeien. Geef je niet over aan de dood, maar vertrouw je toe aan het leven. Dat is de boodschap van het evangelie. Nauwelijks heb je een kleine wagen gekocht met twee deuren, of je ziet al een grotere, met nog meer paardenkracht en nog meer comfort. Zo groeien onze zorgen en: ‘Iedere dag heeft genoeg aan zijn eigen leed’ Jezus wil ons eigenlijk behoeden voor een paar maagzweren als Hij zegt: maak je geen zorgen voor morgen.
 
Zo wijst Jezus in het evangelie van vandaag ons drie concrete stappen:
 
Ten eerste: je kunt niet tegelijkertijd twee heren dienen. Maak je keuze en blijf daar trouw aan. Het bespaart je heel wat zorgen en narigheid. Je neemt God niet serieus, als je alles van deze wereld verwacht. Ten tweede: wees niet al te bekommerd om jezelf, maar zorg voor anderen. Denken aan anderen en zorgen voor anderen doet je eigen zorgen wat vergeten. Je geeft je angsten en zorgen geen kans om uit te groeien tot een levensgroot -onbeheersbaar - gezwel.
 
Zet tenslotte de derde en laatste beslissende stap: stel het Koninkrijk van God centraal in je leven. Verdrink niet in de zorgen van deze wereld, probeer te relativeren. En dat woord relativeren betekent dat je alles wat je tegenkomt in een groter verband weet te plaatsen. Dan maak je je minder druk, omdat je weet dat niet alles in het leven eeuwigheidswaarde heeft, en dat je je vandaag veelal zorgen maakt over wat je morgen al weer vergeten bent. Zorg er eerst voor dat je in de juiste verhouding leeft tot je zelf, tot anderen en tot God. Dan verdwijnen spoedig de kleine zorgen en maken we ons alleen maar druk over de echte vragen van ons bestaan... ‘Onthaasten’ en ‘ontzorgen’ zijn modewoorden. Maar het lijkt wel alsof het evangelie van tweeduizend jaar daar al over gaat!
 
Ambro Bakker s.m.a.
Deken van Amsterdam